เป็นหนังสารคดีจากประเทศฝรั่งเศษ สร้างโดย JR ศิลปินนักถ่ายภาพที่ชื่นชอบการนำภาพขนาดใหญ่ไปแปะตามสถานที่ต่างๆ และ Agnès Varda (อันเญส วาร์ดา) เป็นผู้กำกับหญิงที่โด่งดังมาตั้งแต่ยุค French New Wave ทั้งคู่จึงมาร่วมมือกันเพื่อทำสารคดีเรื่องนี้ เพราะชื่นชอบในผลงานของกันและกัน โดยหนังเล่าเรื่องโดยมี เจอา และ วาร์ดา เป็นคนดำเนินเรื่องเองด้วย โดยทั้งคู่ได้ขับรถตู้ที่สามารถถ่ายและพิมพ์รูปออกมาได้เพื่อไปถ่ายผู้คนธรรมดาในสถานที่ต่างๆ เพื่อบันทึกเรื่องราวเหล่านั้นไว้กับสถานที่นั้นๆ เพราะทั้งคู่เชื่อว่าทุกๆสถานที่ ทุกๆบุคคลก็จะมีเรื่องราวของเขาในที่นั้นๆเหมือนกัน และการบันทึกภาพและแปะไว้ในแต่ละสถานที่นั้นมันสามารถเล่าเรื่องราวและความผูกพันของคนๆหนึ่งต่อสถานที่นั้นๆได้ ความรู้สึกของเราต่อหนังเรื่องนี้ ก่อนอื่นเลยดีใจมากที่โคราชมีหนังเรื่องนี้ฉาย เราอยากให้หนังรางวัล หนังดีๆได้มาฉายที่ต่างจังหวัดบ้าง ซึ่งคนที่สนใจดูหนังอย่างนี้ก็อาจจะน้อยและก็คงมีผลกับเรื่องเงินลงทุนที่เอาเข้ามาฉายด้วยแหละ(เข้าใจๆ) มันเลยไม่ค่อยได้ถูกเอาเข้ามาฉายตามต่างจังหวัด เพราะว่ามันทางใหม่ของคนต่างจังหวัด แต่ถ้าได้ลองเปิดใจดู อาจจะชอบก็ได้ อยากแนะนำแรงๆเลย (เข้าเรื่องหนังดีกว่า) ก่อนอื่นเลยเป็นหนังที่ถ่ายออกมาได้สวยมาก ถ่ายพื้นที่เมืองเล็กๆธรรมดาๆ แต่ออกมาได้ดูสวยทุกที่ ทั้งชายทะเลที่มีแต่หินเยอะๆ ทั้งฟาร์มเลี้ยงแพะ แต่กลับถ่ายทอดออกมาได้สวยมาจริงๆ เราชอบความสัมพันธ์ของคนสองคนที่ทำงานร่วมกัน พอเห็นคนที่มีความคิดเหมือนกันมาทำงานด้วยกันแล้วมันออกมาน่ารัก มันออกมาดี มันเข้าขากันสุดๆ รวมถึงคำพูดที่เขาใช้หยอกล้อกันมันน่ารักและมันทำให้สารคดีเรื่องนี้มันไม่น่าเบื่อ แล้วเราก็ชอบแนวคิดของการนำรูปภาพที่มาติดไว้ในสถานที่ต่างๆอ่ะ เช่น ตอนที่ทั้งคู่ไปหมู่บ้านที่อดีตเคยเป็นที่พักอาศัยของคนทำเหมือง แล้วทั้งคู่ก็ได้ไปหาภาพและพิมพ์ภาพขนาดใหญ่ออกมาติดไว้ตามบ้านของอดีตคนทำเหมืองเหล่านั้น มันสามารถเล่าถึงการเคยมีอยู่ของคนเหล่านี้ในสถานที่นี้ เพื่อไม่ให้คนหลงลืมและปล่อยมันหายไป อีกเรื่องนึงที่ชอบคือ มันเล่าคือการติดภาพของพนักงานโรงงานแห่งหนึ่งที่จะมีเวลาเข้ากะ ออกกะไม่เหมือนกัน ทั้งคู่ก็ได้เก็บภาพของกลุ่มพนักงานกะแรกชูมือเอนไปด้านซ้าย อีกกลุ่มชูมือเอนไปด้านขวา แล้วเอารูปทั้งสองรูปชูมือเข้าหากัน มันทำให้ดูมีความสามัคคีกันของคนทำงานแม้ทั้งสองกลุ่มอาจจะไม่ได้เจอกันเลย แต่มันสื่อถึงความสามัคคีและได้ทำงานร่วมกัน แถมอีกเรื่องนึงแล้วกัน อันนี้ก็ชอบมาก คือเรื่องของสถานที่เก็บตู้คอนเทนเนอร์ ซึ่งดูเป็นสถานที่ของผู้ชาย มีแต่ผู้ชายทำงาน ทั้งคู่เลยไปตามถ่ายรูปภรรยาของพนักงานในนั้นแล้วมาติดตามตู้คอนเทนเนอร์ เพื่อสื่อให้เห็นถึงเบื้องหลังของสถานที่ที่มีแต่ผู้ชาย ก็คือพลังของผู้หญิงอย่างภรรยานี่แหละที่สำคัญไม่แพ้กัน ที่ประสบความสำเร็จได้ส่วนหนึ่งก็ได้รับจากพลังของผู้หญิงเหมือนกัน สรุป เป็นสารคดีที่เผยถึงความงดงามของเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น หรือเคยเกิดขึ้นในสถานที่ต่างๆ เราได้เห็นศิลปะ เรื่องราว ที่มันเกิด คงอยู่ และสูญหายไป มันก็เหมือนความทรงจำแหละ อย่างน้อยการที่เราบันทึกภาพเหตุการณ์ต่างๆเหล่านั้นจะได้ไม่ตกหล่นไปตามกาลเวลา หรือการบันทึกภาพของคนธรรมดาๆคนหนึ่งที่มีเรื่องราวต่อสถานที่นั้นๆให้มันดูมีเรื่องราวร่วมกัน ดูจบแล้วรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เป็นหนังที่ทำให้เราอยากเก็บทุกเรื่องราวไว้ไม่ให้สูญหายไปไหน มันดีมากจริงๆ ภาพสวย เรื่องชวนติดตาม มีอารมณ์ขันระหว่างเล่าเรื่อง เราชอบมาก แนะนำแรงๆเลย (แต่เหมือนได้ยินว่าจะอยู่ในโรงถึงพุธนี้(24 ม.ค. 61)เท่านั้น ยังไงถ้าใครอยากลองดูสารคดี ดีๆเรื่องนึงเราแนะนำอีกทีนะ) IMDb : 8.1/10 Rotten Tomatoes : 100% รูปภาพจาก : http://cohenmedia.net/films/faces-places
บุญใหญ่ ครอบครัวสุวรรณชาติ บริจาคที่ดินให้ รพ.มหาราช ที่ดินเนื้อที่ 237.4 ตารางวา พื้นที่ติดกับตลาดสุรนารี
ปีนี้เตรียมตัวโยก neon space Yappah Fest #4 เทศกาลดนตรีใหญ่กลางเมืองโคราช วันเสาร์ที่ 9 พฤศจิกายน 2567 ที่ Mayfair Market
